Zofia Szczotkowa (z d. Otrysko) urodziła się 18 lutego 1924 r. we Lwowie. W 1956 roku ukończyła na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego studia biologiczne w zakresie antropologii. Zatrudniona w powstałym Zakładzie Antropologii Polskiej Akademii Nauk, w 1964 r. uzyskała stopień doktora, a w 1983 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. W latach 1967-83 kierowała Pracownią Ekspertyz Sądowych. W tym czasie, na prośbę wydziału, prowadziła też zajęcia dydaktyczne dla studentów antropologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Na zaproszenie ówczesnych władz rektorskich Uniwersytetu Szczecińskiego, w 1986 roku objęła kierownictwo Zakładu Badań Środowiskowych na Wydziale Biologii i Nauk o Morzu. W latach 1986–89 była prodziekanem tego wydziału. W tym czasie została powołana na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Uniwersytecie Szczecińskim. Po przekształceniu Wydziału Biologii i Nauk o Morzu w 1990 r. w Wydział Nauk Przyrodniczych, powołano pod kierownictwem prof. Zofii Szczotkowej Katedrę Antropologii. Zmarła 27 lutego2001 r. we Wrocławiu.

Dorobek naukowy profesor Szczotkowej obejmuje kilkadziesiąt pozycji, w tym książkę „Antropologia w dochodzeniu ojcostwa” i współautorstwo haseł do „Małego Słownika Antropologicznego” (wydanie z 1972 r.).

W Jej dorobku można wyróżnić trzy główne kierunki badań: (1) zróżnicowania, zmian z wiekiem oraz dziedziczenia cech morfologicznych człowieka (najobszerniejszy); (2) zależności cech somatometrycznych pracujących mężczyzn, od czynników środowiskowych i zmienności cech somatometrycznych młodych mężczyzn w związku z działaniem trendu sekularnego; (3) metodyki określenia płci osobników z populacji pradziejowych. W osiągnięciach naukowych Zofii Szczotkowej na szczególną uwagę zasługuje zastosowanie szerokiego wachlarza metod statystyki matematycznej, co powodowało, że wyniki Jej badań były szeroko cytowane w piśmiennictwie polskim i zagranicznym. Była w owym czasie najlepszą specjalistką w Polsce w zakresie zmienności oraz genetyki cech morfologicznych człowieka.