Profesor Lech Szlauer urodził się 15.03.1934 r. w Czeladzi. W1955 roku ukończył studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, i ukończył je w 1955 r., uzyskując stopień magistra zoologii. Od 1955 r. pracował na Wydziale Rybackim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1960 r., na mocy uchwały Rady Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu. Natomiast stopień naukowy docenta, nadany uchwałą Rady Wydziału Rybackiego Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, uzyskał w trzy lata po doktoracie, w roku 1963. Jako już samodzielny pracownik objął stanowisko kierownika Zakładu Hydrozoologii. W 1966 r. został przeniesiony z Zakładem z Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie do Katedry Ichtiologii Wydziału Rybactwa Morskiego Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. W 1974 roku, wieku 39 lat uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1980 r. profesora zwyczajnego. W roku 1992 Profesor Szlauer przeniósł się na Uniwersytet Szczeciński, na Wydział Nauk Przyrodniczych i objął stanowisko kierownika Katedry Zoologii Bezkręgowców i Limnologii, na którym pracował do końca kariery zawodowej. Profesor Lech Szlauer zmarł 4 czerwca 2014 roku w Olsztynie.
Tematyka Jego prac oscylowała wokół zagadnień biotechnologii służących ochronie środowiska. Najważniejsze rozwiązania to: biologiczne oczyszczanie ścieków połączone z wykorzystaniem ich do podchowu narybku; metoda stawków diagnostycznych do oceny możliwości biologicznego oczyszczania ścieków i ich rybackiego wykorzystania; sposoby i urządzenia do masowego odłowu zooplanktonu w celu odżyźniania zbiorników; wykorzystanie zooplanktonu wynoszonego z jezior przez odpływy do podchowu narybku; podchów narybku szczupaka, troci i węgorza z wykorzystaniem zooplanktonu rozwijającego się w zbiornikach ściekowych; projekt poprawy stanu zalewów i jezior przez zarybianie ich szczupakiem; ochrona urządzeń hydrotechnicznych przed inwazją małża Dreissena polymorpha; wykorzystanie sztucznego podłoża do oczyszczania cieków i wód stojących; metody pomiarów oddziaływania sztucznego podłoża na zbiorniki wodne; rzeczna oczyszczalnia linowa; biologiczna metoda oceny żyzności wody, wydajności rybackiej zbiorników wodnych i wykrywania trujących substancji przenikających z atmosfery do wody; metoda wykrywania ukrytych zatruć zbiorników wodnych.