Urodził się 20 lipca 1927 r. na Podolu, w Czortkowie, w przedwojennym w województwie Tarnopolskim. Podczas II wojny światowej był łącznikiem AK. W roku 1945 przeniósł się do Kluczborka. Tam zdał egzamin dojrzałości.
Ukończył dwa fakultety – weterynarię i pedagogikę. We Wrocławiu uzyskał na Wydziale Medycyny Weterynaryjnym ówczesnego Uniwersytetu i Politechniki tytuł zawodowy lekarza weterynarii w 1955 r., a w Warszawie, na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego, w 1961 r., tytuł magistra pedagogiki.
Doktoryzował się na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej we Wrocławiu (1964 r.), gdzie również nadano mu stopień doktora habilitowanego nauk weterynaryjnych w zakresie anatomii zwierząt (w roku 1978). Tytuł profesorski uzyskał w 1991 r, a stanowisko profesora zwyczajnego w 1997 r.
Pierwsze doświadczenia pedagogiczne i organizacyjne zdobywał podczas pracy w Państwowym Technikum Weterynaryjnym w Kluczborku (1951-1958). Początkowo był tam nauczycielem, później wicedyrektorem do spraw pedagogicznych, a następnie dyrektorem.
Od roku 1958 do 1997 pracował w Akademii Rolniczej w Szczecinie, najpierw w Katedrze Anatomii Zwierząt (do 1979), a potem w Katedrze Zoologii. Kierował tą Katedrą przez 18 lat (1979-1997).
W latach 1991-2000 pracował również równolegle na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie zorganizował od podstaw Katedrę Zoologii Kręgowców i Etologii. Ponadto od roku 2000 Profesor związany był z Wyższą Szkołą Humanistyczną w Szczecinie. Zmarł 7 listopada 2011 r.
Działalność naukowa Profesora koncentrowała się głównie na trzech kierunkach badawczych: asymetrii bilateralnej zwierząt, allometrycznym wzroście ssaków w prenatalnej fazie ontogenez.. Stwierdził asymetrię bilateralną w mózgowiu owcy, kilkanaście lat wcześniej nim podważono pogląd o wyłączności istnienia tego zjawiska w mózgowiu człowieka. Do najważniejszych osiągnięć profesora Szuby, dotyczących rozwoju płodowego bydła, należy opracowanie ogólnej koncepcji wzrostu prenatalnego Bovidae oraz szczegółowej metodyki badań płodów bydła. Jego dorobek publikacyjny liczy przeszło 80 oryginalnych prac, stanowiących cenny wkład w biologię rozwoju, nauki weterynaryjne i zootechniczne.